ยาง EPDM (ยางเอทิลีนโพรพิลีนไดอีนโมโนเมอร์) เป็นยางสังเคราะห์ชนิดหนึ่งที่ใช้ในงานหลากหลายประเภท ไดอีนที่ใช้ในการผลิตยาง EPDM ได้แก่ เอทิลิดีนนอร์บอร์นีน (ENB), ไดไซโคลเพนตาไดอีน (DCPD) และไวนิลนอร์บอร์นีน (VNB) โดยทั่วไปจะใช้โมโนเมอร์เหล่านี้ประมาณ 4-8% EPDM จัดอยู่ในกลุ่ม M-Class ตามมาตรฐาน ASTM D-1418 โดยกลุ่ม M ประกอบด้วยอีลาสโตเมอร์ที่มีสายโซ่อิ่มตัวแบบโพลีเอทิลีน (M มาจากคำว่าโพลีเมทิลีนที่ถูกต้องกว่า) EPDM ผลิตจากเอทิลีน โพรพิลีน และไดอีนโคโมโนเมอร์ที่สามารถเชื่อมขวางได้โดยการวัลคาไนเซชันด้วยกำมะถัน ยาง EPDM ที่มีชื่อเรียกก่อนหน้าคือ EPR หรือยางเอทิลีนโพรพิลีน (มีประโยชน์สำหรับสายไฟฟ้าแรงสูง) ซึ่งไม่ได้มาจากสารตั้งต้นของไดอีนใดๆ และสามารถเชื่อมขวางได้โดยใช้วิธีการแบบเรดิคัล เช่น เปอร์ออกไซด์เท่านั้น
เช่นเดียวกับยางส่วนใหญ่ EPDM มักถูกนำมาผสมกับสารตัวเติม เช่น คาร์บอนแบล็กและแคลเซียมคาร์บอเนต และสารพลาสติไซเซอร์ เช่น น้ำมันพาราฟิน และมีคุณสมบัติคล้ายยางที่เป็นประโยชน์เฉพาะเมื่อมีการเชื่อมขวางเท่านั้น การเชื่อมขวางส่วนใหญ่เกิดขึ้นโดยการวัลคาไนเซชันด้วยกำมะถัน แต่ก็สามารถทำได้ด้วยเปอร์ออกไซด์ (เพื่อให้ทนความร้อนได้ดีขึ้น) หรือเรซินฟีนอลิก บางครั้งมีการใช้รังสีพลังงานสูง เช่น จากลำแสงอิเล็กตรอน ในการผลิตโฟม สายไฟ และสายเคเบิล
เวลาโพสต์: 15 พฤษภาคม 2566